Zamek zbudowany w latach 1288 – 91 przez księcia świdnickiego Bolka I w miejscu wcześniejszego grodu. W XV wieku zdobyty i częściowo zniszczony przez husytów stał się siedzibą rycerzy – rabusiów słynnego Hermana Czettritza, później jego syna Hansa. Przeciw temu drugiemu ówczesny władca – król czeski Jerzy z Podiebradów – skierował swe wojska. W 1463 roku Książ został zdobyty i spalony. Kolejnymi właścicielami byli bracia Schallendorf. Po raz kolejny zamek w 1482 roku zdobyły wojska królewskie Macieja Korwina. Od 1509 roku do czasu II wojny światowej Książ wraz z rozległymi posiadłościami znajdował się w rękach pochodzącej z Miśni rodziny Hoberg (później jako Hochberg i Hohberg). W połowie XVI wieku dokonano przebudowy i rozbudowy w stylu renesansowym. W czasie wojny trzydziestoletniej (1618 – 48) zamek był plądrowany przez wojska cesarskie i saskie. Po zakończeniu działań wojennych, Hohbergowie rozpoczęli prace związane z przebudową całego kompleksu w barokową rezydencję. W miejscu rozebranych murów obronnych założono ogrody, powiększono dotychczas istniejące obiekty, dobudowano nowe. W końcu XVIII wieku, pod kierownictwem architekta Christiana Wilhelma Tischbeina, rozpoczęto tworzenie upiększeń okolic zamku. W XIX wieku zbudowano stajnie oraz krytą ujeżdżalnię. Kolejne rozbudowy miały miejsce w latach 1909 – 23, dobudowano zachodnie skrzydło z wieżami, poszerzono tarasy, przebudowano wnętrza. W latach 1911 – 14 w pobliskim Lubiechowie zbudowano palmiarnię i ogród japoński. W 1941 roku zamek przejęły władze hitlerowskie przeznaczając go na jedną z kwater Hitlera. Pod zamkiem, wykorzystując więźniów z filii obozu w Rogoźnicy, wydrążono podziemne chodniki, tunele i windy. Po przesunięciu się frontu Książ został ograbiony. Zniknęły cenne kolekcje dzieł sztuki, zbiory biblioteczne, meble i inne wartościowe przedmioty. Przez pierwsze lata po wojnie zamek ulegał dalszej dewastacji. W latach 50. i 60. prowadzono prace konserwatorskie, jednak dopiero w latach 70. rozpoczęto systematyczną odbudowę obiektu z przeznaczeniem na cele kulturalne i turystyczne. W podziemiach od 1971 roku działa Dolnośląskie Obserwatorium Geofizyczne. Największy na Dolnym Śląsku i trzeci co do wielkości w kraju zamek zwiedzać można przez cały rok. Podziwiać można architekturę (z licznymi interesującymi detalami tak na zewnątrz jak i wewnątrz obiektu), wystrój poszczególnych komnat, wystawę porcelany oraz współczesnej ceramiki artystycznej. Warto także wybrać się na spacer po rozległym parku oraz do palmiarni w Lubiechowie.