Położony w południowej części Gór Wałbrzyskich na szczycie góry Choina (450 m n.p.m.) zamek Grodno był w XII wieku największym kamiennym zamkiem na Śląsku. Malowniczą lokalizację zamku wznoszącego się nad lewym brzegiem Bystrzycy, potęguje obecnie utworzone u jego podnóża zaporowe Jezioro Lubachowskie. Początkowo zamek składał się z części górnej z wysoką wieżą, do której została dobudowana część dolna z budynkami mieszkalnymi i gospodarczymi. Grodno,zresztą jak cały Dolny Śląsk przechodzi w 1392 r. pod bezpośrednią zwierzchność Korony Czeskiej. W XV wieku zamek staje się siedzibą rycerzy rabusiów. W 1545 r. zamek na osobiste polecenie cesarza Ferdynanda I przechodzi na własność Macieja z Łagowa, za którego sprawą zostaje przebudowany w renesansowym stylu. W czasie wojny trzydziestoletniej zamek został zdobyty przez Szwedów i częściowo zniszczony. W 1689 w wyniku uderzenia pioruna spłonęła wieża zamkowa. Od drugiej połowy XVIII powoli zaczął popadać w ruinę i następnie opustoszał. Dopiero w 1823 r. podjęto prace konserwatorskie i utworzono w nim muzeum i schronisko turystyczne, które działa do dziś. W jednym z lochów zamku można zobaczyć szkielet, który ma być pozostałością pięknej kasztelanki Małgorzaty skazanej na śmierć głodową przez swojego ojca poprzez zamurowanie w lochu.